Voorzitter, een van de indrukwekkendste momenten van de afgelopen campagne vond ik een bijeenkomst over Tata Steel waaraan ik mee mocht doen. In Bloemendaal. Die bijeenkomst was zo indrukwekkend, omdat de voorste rijen aan de linkerkant bezet waren door mensen die in de buurt van Tata Steel wonen. Daar recht naast, op de voorste rijen aan de rechterkant zaten de werknemers van Tata Steel. En tijdens die avond vielen me eigenlijk twee dingen op.
Ten eerste hoe iedereen uiteindelijk hetzelfde wil: samen aan de slag met de toekomst van Tata en de omgeving. Door zo snel mogelijk te zorgen voor een schone en groene manier van staal maken zodat op de kortst mogelijke termijn de smerige cokesfabrieken gesloten kunnen worden. En voorzitter, een van de vele dingen die ik zo mooi vind aan de sociaaldemocratie is het geloof in samen aan de slag gaan; het idee dat je het meeste bereikt als je als overheid, inwoners en bedrijven samenwerkt. Daarom zijn we blij dat hier nu zo’n uitgebreid participatieplan ligt, waarbij inwoners en andere betrokkenen de mogelijkheid krijgen om hun ideeën en ervaringen te delen.
Maar daarbij moeten we natuurlijk een lastige balans vinden. Want enerzijds willen we allemaal zo snel mogelijk aan de slag. Elke week vertraging die we oplopen, betekent immers een week langer uitstoot en gezondheidsschade voor de omgeving. Laten we daarom voorkomen dat we vanavond weer een stap terug zetten in het proces. Want uiteindelijk geloven wij dat hier een stuk ligt met de juiste instrumenten en ambities.
De andere kant van de balans is natuurlijk dat we zo zorgvuldig mogelijk te werk moeten gaan. En recht moeten doen aan de gevoelens die spelen in de IJmond. Want we hebben het hier al eerder gezegd: we geloven dat de verkiezingsuitslag van afgelopen maand weer eens duidelijk maakt dat we de gigantische uitdagingen van onze tijd alleen aan kunnen pakken als we onze inwoners goed meenemen.
Dat brengt mij bij de tweede reden waarom die avond over Tata Steel zo indrukwekkend was. Want ondanks dat we uiteindelijk allemaal dezelfde kant op willen, was het wantrouwen aan alle kanten merkbaar. Dan kunnen wij ons wel voorstellen dat je als inwoner schrikt als je op het participatieplan heel groot het logo van Tata Steel ziet staan. En hoort dat zij verantwoordelijk zijn voor de organisatie van de bijeenkomsten. We zijn daarom benieuwd hoe de gedeputeerde kijkt naar dat wantrouwen en ervoor gaat zorgen dat de provincie de controle houdt over traject.
Een aandachtspunt daarbij voor het vervolg van dit hele traject richting een schone fabriek is om in eenvoudige en heldere taal de inwoners mee te blijven nemen. Door bijvoorbeeld een bijsluiter bij te voegen bij dit soort plannen in simpele taal ove
r wat het betekent en waarom het logisch is dat Tata bepaalde verantwoordelijkheden krijgt. Want als je als inwoner, of beginnend Statenlid, zonder al te veel verstand van MER’s, NRD’s, participatietrajecten en de omgevingswet dit zo gepresenteerd krijgt, is dat misschien niet direct zo vanzelfsprekend.
Want voorzitter, tot slot: hoe mooi zou het zijn als we de komende vier jaar erin slagen om wat vertrouwen terug te brengen. Door goed te luisteren naar elkaar en naar onze inwoners. En in heldere en duidelijke taal het gesprek aan te gaan. Met als droombeeld dat campagnebijeenkomsten over vier jaar niet meer indrukwekkend en verhit zijn, maar gewoon weer gemoedelijk en een beetje saai. Zoals het hoort.
Dank u wel.
