Aan het eind van de wandeling, vlakbij finish-punt McDonalds, vis ik mijn – zo’n beetje – 378-ste sigarettenpeuk uit de berm en laat ‘m met de knijpstok in de lichtblauwe vuilniszak belanden. Op deze stralende zaterdagochtend loop ik samen met mijn Helderse partijgenote Monica Anthonijsz – en een stuk of 8 andere vrijwilligers – de 5 kilometer tussen het Helderse Fort Oostoever en het fastfoodrestaurant aan de Verkeerstorenweg. We doen mee met de Clean-up, georganiseerd door Recycle Valley. Doel: de bermen van het fietspad langs het Noord Hollands kanaal vrij maken van zwerfafval.
Door de organisatie worden we ZAP-pers genoemd: zwerfafvalpakkers.
Wat mij betreft een geuzennaam.
Want waar sommigen ons afvalpakkers wellicht als niet helemaal goed wijs zouden kunnen betitelen, hebben Monica en ik – en alle andere vrijwilligers – op deze ochtend eigenlijk uitsluitend positieve ervaringen. De fietsers, zowel bedaagd langs peddelende senioren als de snelle wielrenners, rijden duim-op-stekend voorbij en roepen ons toe dat ‘we goed bezig zijn’.
Kijk, dat geeft de burger moed.
Via de Provinciemail werden we als Staten- en gemeenteraadsleden geattendeerd op deze Clean-up. En omdat het startpunt bij mij om de hoek ligt, en het doel natuurlijk erg nobel is, had ik mij direct opgegeven als deelnemer. Monica vertegenwoordigde onze Helderse fractie.
Na het ‘startschot’, gegeven door de Helderse wethouder met duurzaamheid in zijn portefeuille, trokken we als groep richting het zuiden. Links en rechts speurend in de bermen en tussen de weelderige vegetatie daarachter. Hier zie je trouwens hoe goed het uitgesteld maaien-beleid uitpakt. De bermen zijn een explosie van biodiversiteit met vlinders en lieveheersbeestjes en allerlei soorten planten waarvan ik de namen niet ken maar die wel een prachtig kleurenpalet opleveren.
Daartussen het afval. Achteloos neergekwakt door wandelaars en fietsers. En wellicht zelfs uit raampjes van voorbijrazende auto’s.
Er zijn grote stukken waarin we (gelukkig) weinig zwerfvuil aantreffen. Rond bushaltes en dichter naar het fastfoodrestaurant toe echter, vinden we van alles: blikjes, lege chipszakken, dopjes van petflesjes. En peuken, eindeloos veel peuken.
Al met al valt aan het einde van de wandeling onze ‘oogsten’ van zwerfvuil alleszins mee, het zou allemaal veel erger kunnen. Wat dat aangaat een pluim voor onze Helderse stadsgenoten.
Alleen die peuken…
