Wanneer is die emancipatie eigenlijk klaar? ‘We zijn nog maar net begonnen’, zei de voorzitter van de Ribbius Peletier-penning, mevrouw Sybilla Dekker afgelopen vrijdag bij de tweede uitreiking van de penning. Deze penning is in de vorige periode door ons oud-Statenlid Rina van Rooij bedacht en uitgevoerd om te zorgen dat we meer stilstaan bij de positie van vrouwen, vooral binnen de politiek.
Morgen is het Internationale Vrouwendag en dan staan we stil bij de stappen die er gezet zijn om de positie van de vrouw te verbeteren. Helaas is die nog steeds niet perfect en op sommige plekken van de wereld zelfs verschrikkelijk. Mevrouw Dekker heeft dus gelijk als ze zegt: we zijn nog maar net begonnen. Er is helaas nog veel te doen.
Afgelopen week was ook de eerste uitzending van Olcay Gulsen over huiselijk geweld en ons eigen Tweede Kamerlid Kirsten van de Hul sprak over haar eigen ervaring met huiselijk geweld bij Jinek. Wat mij het meest raakte was de zin ‘ik schaamde mij zo’. Dat kon ik mij zo goed voorstellen. Zelf ben ik helaas ook slachtoffer geweest van huiselijk geweld. Geslagen, bespuugd, geschopt, gewurgd, uitgescholden worden, het geeft je een verschrikkelijk gevoel van schaamte. Waarom overkomt het mij? Waarom laat ik het toe? Ik ben toch een sterke vrouw? Ik probeer de wereld een beetje mooier te maken, maar ik kan niet eens voor mijn eigen veiligheid zorgen. En jammer genoeg zijn wij niet de enigen die iets meemaken zoals huiselijk of seksueel geweld. Wereldwijd krijgen 1 op de 3 vrouwen te maken met een vorm van geweld. Probeert u zich dat cijfer echt even goed op u in te laten werken. 1 op de 3. Dat is van de ongeveer 3,5 miljard vrouwen in de hele wereld dus meer dan 1 miljard vrouwen die te maken hebben met een vorm van geweld. Er is nog veel te doen in de wereld en ook in Nederland.
Vorig jaar was er de viering van het 100 jaar actief vrouwenkiesrecht, maar hoe ver zijn we tot nu toe gekomen? Nog steeds geen vrouwelijke premier gehad in Nederland, van alle provincies is er maar 1 provincie met een vrouwelijke Commissaris van de Koning en dan heb ik het nog niet eens over de scheve verhoudingen van vrouwen als het gaat om diversiteit en inclusie. Gekleurde vrouwen zijn er nog minder te vinden. Dat betekent dat er niets anders op zit dan verder te strijden voor een echte inclusieve wereld met een plek voor iedereen en waar de kracht van diversiteit ook voor beter beleid moet zorgen. Het kan niet zo zijn dat vrouwen meer kosten hebben voor de cosmetische producten die zij gebruiken zoals shampoo, scheermesjes en andere zaken: de ‘pink tax’ genoemd. Vrouwen zijn in hun leven veel meer kosten kwijt dezelfde producten dan dat mannen dat zijn. Ook als we kijken naar de kosten van de producten voor de maandelijkse terugkerende menstruatie hebben vrouwen veel kosten. Sommige vrouwen kunnen dit helemaal niet betalen. Of dat vrouwen in medische zorg een grote achterstand hebben doordat de onderzoeken niet gericht zijn op sekseverschillen en dit zorgt vaak voor verkeerde diagnoses en behandelingen.
Het is toch vreemd dat we ongeveer de helft van de wereld zijn en toch zo een achterstand hebben, ook in een land als Nederland? Zorg voor de kinderen komt grotendeels op vrouwen neer. Nu weet ik als alleenstaande moeder dat het soms niet anders is, maar ook vrouwen die de zorg delen met een partner komen door de maatschappij vaak in een ongelijke situatie terecht. Zo heeft de man maar 5 dagen na de geboorte om te bonden met zijn pasgeboren baby. Zo is er nog steeds een verschil in salaris voor hetzelfde werk tussen mannen en vrouwen. En dan vragen mensen zich af waarom Nederland kampioen parttime werken is. Kinderopvang is duur en als je ook al minder verdient, is het financieel logischer dat je dan ook minder gaat werken ten opzichte van de partner die meer verdient. Daarmee houden we het pensioengat in stand en zorgen we ervoor dat we ook minder kunnen doorgroeien in de ambities die we wellicht wel hebben.
Dus voor morgen wens ik iedereen, man, vrouw en alle anderen die niet in dat hokje (willen) passen een fijne internationale vrouwendag. Een dag waarop we stilstaan bij de overwinningen, want die zijn er, maar ook onze ogen niet sluiten voor alles wat nog gedaan moet worden. En daarbij niet vergeten dat we dat SAMEN doen, want er staat niet voor niets ‘man’ in eMANcipatie. Dus we moeten het samendoen, alleen dan kunnen we systemen veranderen en de wereld mooier maken. Steun, motiveer, inspireer en enthousiasmeer andere vrouwen en meiden. Vraag wat iemand nodig heeft in plaats veroordelen, maar vooral kijk naar je eigen patronen en waarom je oerbrein wellicht als eerste denkt dat deze vrouw het niet zou kunnen. Anders zijn wil niet zeggen minder goed zijn. Niet in een hokje passen wil niet zeggen er niet klaar voor zijn. Reflecteer je geconditioneerde gedachten over succes en leiderschap en zie dan dat de ‘ander’ het ook heel goed zou kunnen. Op naar een inclusiever en eerlijker Noord-Holland, Nederland en wereld!
