Een Nederland waarin iedere Nederlander zich thuis mag voelen

Mijn verhaal begint met mijn grootouders, die de eerste stappen zetten naar Nederland, vol hoop en vastberadenheid. Ze wilden een leven opbouwen voor henzelf en hun kinderen, in een land dat hen kansen bood. Mijn ouders volgden hen, met dezelfde dromen en de kracht om zich in dit nieuwe land een weg te banen. Ik ben hier geboren, in Amsterdam, de stad die voor mij altijd als thuis voelt. Opgegroeid in de Rivierenbuurt en nu wonend in Nieuw-West, ben ik verbonden met elke hoek van deze stad en dit land.

Mijn kinderen, de vierde generatie, groeien hier op, net als ik. Sinds mijn veertiende werk ik al, heb ik altijd geprobeerd bij te dragen, en mijn kinderen opvoeden met de waarden die voor ons heilig zijn. Ik geef ze de rijkdom van onze Marokkaanse cultuur mee, de kracht en warmte van onze islamitische identiteit, en de waarden en normen die Nederland ons heeft bijgebracht. Voor ons vloeien deze identiteiten samen. De islam is geen tegenstelling, maar een bron van inspiratie en kracht, een kompas dat ons helpt goed te doen en bij te dragen aan de samenleving. En net zo goed is Nederland, met zijn openheid en zijn vrijheid, onderdeel van wie wij zijn.

En toch, nu ik kijk naar de politieke discussies in Nederland, zie ik een patroon dat me pijn doet. Ik zie mensen praten over integratie alsof wij – de vierde generatie – nog altijd buitenstaanders zijn. Ze praten over het afnemen van de Nederlandse nationaliteit voor mensen met een Marokkaanse achtergrond, alsof we niet hier thuishoren. Ze spreken over onze islamitische identiteit als een obstakel, iets dat ons scheidt van wat ‘echt Nederlands’ zou zijn. Maar wat betekent dat? Hoe kun je zeggen dat wij niet geïntegreerd zijn, terwijl we hier geboren zijn, hier opgroeien, hier werken, liefhebben, en ons geloof en onze cultuur inzetten voor het welzijn van onszelf en anderen?

De herinnering aan de toeslagenaffaire dringt zich weer op. Als alleenstaande moeder moest ik strijden om overeind te blijven, voor mijn kinderen te zorgen en hen de waarden van respect, rechtvaardigheid en compassie mee te geven – waarden die ons geloof ons leert. Maar ik werd gezien als een risico, als iemand die verdacht was, enkel vanwege mijn achtergrond en mijn naam. Wat de Belastingdienst ons aandeed – die diepgewortelde etnische profilering – was vernietigend. Het verbrijzelde gezinnen, verwoestte levens, en toonde hoe diep wantrouwen kon gaan. Voor mij voelde het als een aanslag op wie ik was, niet alleen als Nederlander, maar ook als moslim, als Marokkaanse, als moeder.

En nu, wanneer ik hoor dat er stemmen opgaan om beleid te maken dat etnische profilering in de hand werkt, voel ik hetzelfde verdriet en dezelfde woede. Want de politiek lijkt dezelfde weg weer in te willen slaan, opnieuw mensen met een Marokkaanse en islamitische achtergrond als een probleem te beschouwen, opnieuw een vinger te wijzen naar onze identiteit alsof die niet past in het plaatje van ‘de echte Nederlander’.

Maar wij zijn Nederlanders, wij zijn hier geboren en getogen. Onze identiteit omvat het beste van alle werelden die ons hebben gevormd. We zijn diep verbonden met Nederland, we dragen het in ons, in onze taal, in onze waarden, en ja, ook in ons geloof. Ons geloof leert ons om bij te dragen, om ons naasten lief te hebben, om rechtvaardig te zijn. En juist die islamitische identiteit, samen met onze Nederlandse roots, maakt ons sterker, geeft ons diepgang en richting in alles wat we doen.

Mijn hoop, mijn wens, is dat Nederland een land kan zijn waarin elke identiteit gewaardeerd wordt, waarin men niet telkens opnieuw hoeft te bewijzen dat ze erbij horen. Waar onze kinderen, de vierde generatie, niet gezien worden als ‘integratiecases’ maar als volwaardige burgers, met al hun prachtige verschillen en overeenkomsten. Want Nederland is een land van vele gezichten, van vele verhalen, en juist die diversiteit is onze kracht.

Wij zijn hier om te blijven, om bij te dragen, om samen met iedereen de toekomst van dit land te vormen. Laten we dan ook bouwen aan een Nederland waarin elke Nederlander, ongeacht afkomst of geloof, zich werkelijk thuis kan voelen.